Anda Yaşamak ?
Nerdeyiz?
Neden korkarak yaşıyoruz ve aslında yaşıyor muyuz?
Onca bilgi akıp giderken onları yakalayamama yanılgısına düşüp nehirden mi çıktık yoksa? Ya da panikleyip boğulmaya mı sürükleniyoruz?
Bilgi akıyor. Bilgi her yerde, bilgi baktığın yerde, bilgi havada asılı ve bilgi gerçek kut. İhtiyacımız da yok ya, yaşantımızın içinde televizyon, internet vs. kitle iletişim araçları varken ve bunlara günlük bilincimizin en düşük haliyle bile ulaşabilirken, bu aygıtların, bütünün hayrına kullanılmıyor olması; safsata ve kıpkırmızı renklerle dolup taşması belki olması gereken şey; fakat yazık. Olan biten hakkında fikir yürütürken, olması gereken her şeyin olduğunu ve olan her şeyin de olması gerektiğini unutmamak gerek. Bunların kimin yaratımı olduğu ise ayrı bir konu. Lakin tartışmasız, bizim. Herkesin kendinin ve bir üst bilinç düzeyinde herkesin ortak yaratımıdır olan her şey.
Belki de günlük tortul bilinçle ulaşılabildiği için kullanılamıyor çağın iletişim araçları. Yani aslında, biz bunun böyle olmasını istiyoruz. Ben istemiyorum deme şansın da yok, bütünün parçası. Kutsallık bu olabilir işte. Günlük gözle bakmadığımız “kutsal”dır aslında; kutsal olana öylesine bakılmaması gerektiği öğretilse de. Güzellik bakanın gözünde; o halde kutsal ilan ettiğim şey, kutsaldır. Bir sonraki aşama; her şey kutsaldır. Bir sonraki, her şey senin için kutsaldır. Bir sonraki, her şey her şey için kutsaldır. Bir sonraki, aslında her şey aynıdır. Sondan önceki (çünkü son sonsuzluktadır bu düzlemde), her şey bir.
Anda yaşayın. İşe yarıyor.
“Hastayım” mesela; ama hep o cümle geçmiş zamanın cümlesidir aslında. “Hastayım” dediğin an hep bir önceki anın yargısı vardır. O kelimeleri söylerken hasta olmayabilirsin artık. Bu senin elinde. Fakat kendine karşı da dürüst ol; kaçmak istiyor olabilirsin, yorulmuş olabilirsin, dinlenmek istiyor olabilirsin; basitçe hasta olmayı istiyor olabilirsin. Bunu kendine söyle. Ama hastayım deme, hasta olma. Dinlencedeyim de, istirahattayım de, parazitlerimi ayıklıyorum bile de. “Hasta” sıfatını kabul etme.
Allah kuluna taşıyabileceğinden daha fazla yük vermez.
Bir önceki an bir sonraki anın köprüsüdür. Köprüde dahi oyalanma. Bu demek değil ki değer bilme, bu demek değil ki hayata karşı acele et. Tam tersi, anı sindir diyorum sana. Anlara böldüğünde zaman sonsuz, unutma.
Bir de sev. Tapın hatta.
Tapınmanın öyle bir biçimi var ki, tapanı da tapılacak düzeye getiriyor.
