Hayat şimdi, ısrarla tekrar ettiğin hatalarından, kendi kendini yaraladığını göstermek için, bir kaç sert hamle yapmış olabilir sana. Yapıyor, yapacak da olabilir yakın zamanda. Etkileri hissetmeye başlayalı bir süre oldu daha önce de bahsettiğim gibi. Bu hamleler karşısında önce bir içe kapanma eğilimi gösterebiliriz. Kabul etmek; dönüşümün ilk evresidir. Ancak küsmek, “tamam artık savaşmıyorum” demek, “kabul vermek” değildir. Pes etmek değil, aynı yeri kaşımamaktan başlar transformasyon. Yapmamaktan değil, gerekeni yapmaktan geçer dönüşüm süreci. Hiç bir dönüşüm, doğada bile, belli bir enerji açığa çıkmadan başlamaz. Biz canlılar için bu enerji genelde korku, aşırı kaygı, aşk iken, kimyasal süreçlerde ısı veya bir katalizördür. Bunlardan biri veya birkaçı hayatında olabilir şu anda. Senin için, değişmen, dönüşmen, sıkıştığını anlaman ve o daracık yerden çıkabilmen için. Sofraya gelene müdahale edebilmen, her önüne gelene razı olmaman için. Sevmediğin bir şeyi her gün yiyorsan, bunun için garsondan öç alma planları yapıyorsan, yanlış yerdesin. O, elinde olanı servis etti. Sen yedin!