Yaralı bir “BEN” var ortada. Kabul etmek lazım. Neden yaralıyız? ‘ı biraz anlatmıştım Yeni Ay yazımda. Kendim de sebebim tabii her kaza gibi yaralarımın olmasına ama, bir yandan da aynı kazayı tekrar tekrar yaşıyor yaşatıyorum. Ne geçmişmiş be kardeşim! Kalamadı gitti bir türlü geçmişte! Hortlak gibi, hayalet gibi, bazen rüyalarımda, bazen anksiyete nöbetlerimde, bazen bir Sezen şarkısında ama tepemde bu geçmiş. Burada metafor bariz; ben diye anlattığım sensin, o, benim de yine aynı zamanda…