13 Kasım 2023 Akrep Burcunda Yeni Ay , 12:37’de Akrep burcunun 20. derecesinde meydana geliyor.
Sadece ilgililer için; aşağıdaki konumları öncelikle inceliyorum ve eşit ev sistemi kullanıyorum.
- Akrep Burcunda Yeni Ay haritanın 10. evinde, kariyer dediğimiz ama aslında her şeyimiz olan evde gerçekleşiyor.
- Haritanın yükseleni Oğlak. Yine kariyeri, hedefleri, geleceği düşünen bir burç.
- Harita yöneticisi konumundaki Mars, Yeni ay ile kavuşumda. Bu da Yeni Ay’ın etkisini güçlendirir.
- Harita uçurtmalı haritalardan. Böyle haritalar, rüzgar aldığınız konuyu hızlandırır.
- Uranüs Boğa, Neptün Balık alakaları olmamaları rağmen uçurtmanın parçaları olarak birbirlerine destek veriyorlar. Bu ikili insanı hayretlere düşürecek şeyler yapabilirler.
- Satürn 0 derece Balık dostlarım.
13 Kasım 2023 Akrep Burcunda Yeni Ay hangi enerjileri taşıyor?
Nefes alamıyorum!
Hevesle başladığım her şey hayal kırıklığı ve yarım. Ölüm düşüncesi sürekli etrafımda kol geziyor. Ama nerede bende o cesaret.
Belki de yeterince cesurum ama ya sorumluluklarım… Acımı anlatmaya dilim, yaşamaya bir ruhum yok. Bedenimde gezen bir zavallı var ama onu da tanımıyorum.
Bir şeyler hep eksik. Tamamlamaya gösterdiğim hep bir gayret. Sonu yok, sonucu yok.
Allah Aşkına ben neden geldim bu kahrolasıca dünyaya?
İsyana korkarım daha kötüsünü yaşarım diye. Şükretmek böyle hayasızca olmamalı. İnsan korktuğu, daha beterinden sakındığı için şükretmemeli.
Nefes kıymetli ama benimki değil. Yarın bitse, bir sonrakini kim görmek istiyordu ki zaten. Ama ya kalan babam? Üzülmez mi, suçlamaz mı kendini. Geri kalan 2. jetondan kullanımlık hayatını kahretmez mi. Oysa ki; bana nazaran Allah, ona hediye etmişti o ikinci şansı. Aslında bana da çokça hediye etmişti.
Beyin çokça dedikoducu. Her şeyi 7129803 kere düşünmenin bunca yıl bir faydası olmuş mu ki?
Sadece korkaklıktan yaşanır mı bu hayat?
Dünyanın bir yerlerinde birileri gerçekten mutlu mu ?
Buradaki ben sensin arkadaşım; biziz.
Hayat yine dar gelmekteyse ruhuna, sürekli isyanda ise nefsin; adaletsizliğe, ahlaksızlığa, savaşa, acıya, yokluğa ve belki de inandığın Allah’a işte tam da Akrep Burcunda Yeni Ay’dasın.
Satürn Balık, sana ait olmayanı yaptığın sorumlulukların zor gelmeye başladığı yerdir. Sıfır derece ise tillahıdır. İşin ağır geliyorsa sen o iş için yaratılmamışsındır.
Akrep Yeni Ay’ı hep bana Dolunay gibi gelir. İçindeki senle hiç bu Yeni Ay’da olduğun kadar buluşmazsın. Canın yılın geri kalanında hiç bu Yeni Ay’da yandığı gibi yanmaz. Yanacakları buradan hissedersin. Burada çaresiz, burada sadece sen olursun. Tabii insansan hala.
Hala bakabiliyorsan bir hayvan açken kendi tokluğuna. Hala gözlerin doluyorsa bir yerler bombalanıyorken. Zaten böyle değilse çoktan bu yazıyı kapamışsındır. Çünkü senin canın para ister, senin canın iki gülmek ister, uyuşturucunda boğulmak ister. Kaçmaya devam etmek ister. Kaçamadıysan bu yazıdasındır.
Akrep Metamorfozdur!
İlkellikten kelebek olmaya giden yol.
Tırtılsın. Ya o kozada geberip gideceksin her gün nefes alamadan ya da bir yolunu bulup en güzel halinle uçacaksın! Yılın her Akrep Yeni Ay’ı sana kelebek olup uçman için fırsat verir. Tam o andan önce de gebertir adamı!
Hele bu; bu sefer ki; sıfır noktası cano!
Sırtında tuzdan bir çuvalla güneşin alnında yürümektesin. Gözyaşın kirpiklerinde ufak bir “hadi”yi beklemekte. Haklısın!
Ancak hep söylediğim gibi maalesef hala oyundasın. Gebermediğine göre, yürümeye devam edeceksin. Asıl soru ; nereye gittiğini biliyor musun?
“Allah’ım al canımı da kurtar beni!” dediğin halde hala yaşıyorsan, üzgünüm ama öyle ya da böyle devam etmek zorundasın!
Zorundalık Uranüs’ü fena halde sinir eder . O yüzden de isyandasın. Ama işte o yüzden oluyor bunlar! Yanlış yoldasın arkadaşım.
Şimdi tam da zamanı manevra yapmanın. Köklerine rağmen başka yöne çiçek açmanın. Güneşi batıda gösterenlere rağmen doğuya gitmenin.
En gerçek olanı en özünde sen bilirsin. Doğruda insan hep konforda hep rahattır. Akciğere nefes almayı sen öğretemezsin. Tutsan da iradenle o alır. O, havaya muhtaç olduğunu bilir. Senin özün de, gerçekte ne olmak, nereye ulaşmak istediğini bilir. Sen cüzi iradenle anca bu kadar kafa tutabilirsin. Sana öğretilen yanlışsa sevemezsin.
Aklıma gelmişken tekrar; sen gerçekten neden geldin bu dünyaya ?
Birileri gerçekten mutlu mu?
Plüton, 13 Kasım Akrep Burcunda Yeni Ay haritasının birinci evinde
Ne kadar çok “ölüm” ve “yeniden doğma” sembolü birleşmiş haritada…
99 yılında bir çok genci öldüren Murat Kekilli’nin ” Bu akşam ölürüm beni kimse tutamaz” şarkısı da Kasım ayında, Akrep mevsiminde çıkmıştı ne tesadüf….
Korkunç bir rüzgar var seni evine taşımak isteyen. Başka evlerde, yarlarda, işlerde yaşamaya zorlama kendini. Emek et ama heba etme.
Ufacık bir tebessümü başkalarında arama. İyi rahattır. İyi huzurludur. İyi kolaydır. Zorlaman gerekmez.
Faydalı bir besin gibi; doğana doğru olan, sana uygun gelen, iş olur, arkadaş olur, sevgili olur, mideni bulandırmaz. Uykunu kaçırmaz. Aklını kurcalamaz.
Yanlış, uygunsuz, her seferinde bir sorun çıkartır, huzursuz eder, mideni bulandırır, kuşku taşır.
Yürümeye devam etmek zorundasın! Ama aynı yolda yürümek zorunda değilsin.
Birileri için en kısa, en doğru yol, senin yolun olmak zorunda değildir. İşaret edilen yolu yürümediğin için çokça pişman olabilir, yine acılar çekebilirsin. Ancak unutma; başka yoldan gittiğinde, en azından kararı verenin sen, yalnızca sen olduğunu bileceksin. Sana yol gösterenlerin yarısından çoğu da sela’n okunurken yanında olmayacak.
Akrep, değişik bir semboldür. Başkası yakmasın diye kendini sokandır. Omurgası serttir. O küçücük hali ile bile insana dev korku salan bir varlıktır. Üşünme gözünü sevdiğim; 2021 ve 2022’de yazdığım şu yazıları oku, anla.
25 Ekim Akrep Burcunda Parçalı Güneş Tutulması
5 Kasım 2021 Akrep Burcunda Yeni Ay
2 yıl geçti ve aynı yerde isen, yanlış yerdesin.
Sadece sana bir şarkı bıraktım. Burada isen tesadüf değildir. Ben de tesadüfen burada değilim çünkü.
“Öldüğüm gün tabutum götürülürken bende bu dünya derdi var sanma, benim için ağlama, yazık ah, vah deme şeytanın tuzağına düşersen, o zaman eyvah demenin sırasıdır.
Cenazem gömüldüğü zaman ayrılık, ayrılık deme, benim buluşmam, kavuşmam işte o zamandır.
Beni toprağa verdikleri zaman “elveda”, “elveda” demeye kalkışma, mezar, cennet topluluğunun perdesidir.
Batmayı gördün değil mi? Doğmayı da seyret, Güneşle aya gruptan hiç ziyan gelir mi?
Yere hangi tohum ekildi de bitmedi? İnsan tohumu bitmeyecek diye şüpheleniyor musun?
Toprağa konulduğumu sanıyorsun değil mi? Ayağımın altında şu yedi gök vardır.
Bu denizde ne ölmek var bize
Bu denizde ne gam ne keder
Bu deniz alabildiğine muhabbet
Bu deniz iyilik ve cömertlikten ibaret
Sen senliğini koy gel ben de benliğimi koyup geleyim. İkimiz bir’de buluşalım, dalalım hakikatler ırmağına. İyilik, güzellik adına ne varsa bu ırmakta var.”
Yarın yeni. Yepis yeni bir gün. Yangın bitmez. Çünkü hamdım, piştim, yandım!
Hadi Eyvallah!
Öperim gözlerinizden!
