“PK bir şehirdeki yabancının düşünceler komedisidir. PK daha önce kimsenin sormadığı sorular sorar. Bunlar masum, çocuk gibi sorulardır ama cevapları enteresandır. PK’in masum gözlerini gören insanlar kendi monoton hayatlarını gözden geçirirler. PK’in sadık arkadaşları ve dostları olur. Kırık kalpleri düzeltir, öfkeleri dindirir. PK’in çocuksu merakı kendisi ve milyonlarca insan için manevi bir yolculuğa dönüşür. Film karmaşık felsefelerin iddialı ve benzersiz yönlerini orijinal bir şekilde ortaya koyuyor. Ayrıca basit, kahkaha dolu, insani bir aşk masalı da süre gidiyor. Sonuç olarak ayrı dünyalardan gelen yabancılar arasında dostluk destanı işlenmiş diyebiliriz.” – Abhijat Joshi (Senarist)
11 ayın sultanı Ramazan ayının bolluk ve bereketini içimizde hissettiğimiz bugünlerde sizlerle yüreğinizi ısıtacak bir başka Bollywood filmini paylaşmak istiyorum. Filmimizin adı “PK”… Aamir Khan’ın 2014 Aralık ayında gösterime giren PK filmi, IMDB’den 8,2 almıştır. Aamir Khan, 3 İdiots ve Taare Zameen Par gibi eğitim konusunu merkeze alıp sosyolojik çıkarımlara kucak açan filmlerinin aksine bu sefer “din” temalı bir film ortaya koymuştur. Filmi 3 İdiots filminin yönetmeni Rajkumar Hirani yönetmiştir. PK’nin uzun açılımı olan Peekay, Hint dilinde “deli” anlamına gelmektedir. Film konusu nedeniyle özellikle Hindistan’da çok eleştirilmiş olsa da oldukça başarılı bir gişe elde etmiştir. Film aynı zamanda 60. Filmfare Ödüllerinde 8 ödüle aday gösterilip ikisini almıştır. PK, beş Star Guild ödülü ile iki tane de Life OK Screen ödülüne sahiptir.
“Sana ancak Tanrı yardım edebilir.”
Aamir Khan, filmde bir uzaylıyı canlandırmaktadır. Keşfetmek için geldiği Dünya’ya ayak basar basmaz soyulan PK, uzay gemisini geri çağırması için gerekli olan kumanda aletini ve gezegeni ile iletişim kurmasını sağlayan kolyesini de kaptırır. Eşyalarının peşine düşen PK, bu süreçte karşılaştığı insanlardan sık sık “Sana ancak Tanrı yardım edebilir.” ya da “Senin işin Tanrı’ya kalmış.” cümlelerini işitir. Çareleri yavaş yavaş tükenmekte olan PK sonunda, yabancısı olduğu bu gezegende Tanrı’ya ulaşıp kendisine yardım etmesini istemenin en doğru yol olacağına karar verir fakat Hindistan pek çok dini inancın bir arada yaşandığı bir ülkedir bu nedenle PK, kendini bir inanç ve ibadet karmaşasının içinde bulur. Bir çocuk saflığında olan PK sorduğu sorularla izleyiciyi hem gülümsetir hem de izleyicisine, insanların dini inançlarının nasıl sömürüldüğünü başarılı bir şekilde sorgulatır.
Filmde PK’nin yolu, büyük bir televizyon kanalında muhabir olan Jaggu ile kesişir. Jaggu, Belçika’da eğitim görürken tanıştığı şair ruhlu, Pakistanlı bir Müslüman olan Sarfaraz’a aşık olur. Jaggu’nun Hindu inançlarına sahip ailesi, aralarındaki inanç farklılıkları nedeni ile bu aşka karşı çıkar. Ailesine direnen ve aşkının peşinden gitmeye kararlı olan Jaggu, anne ve babasının sözünden çıkmadığı Tapasvi Maharaj isimli Hindu gurundan bu aşk ile ilgili duyabileceği en olumsuz kehaneti duyar. Kehanete göre, Sarfaraz Jaggu’ya ihanet edecektir. Jaggu itibar etmediği bu guruyu yanıltmak için Sarfaraz’a evlenme teklif eder. Ertesi gün elinde çiçeği ile kilisede beklerken, küçük bir çocuk gelip ona bir mektup verir. Mektupta, birbirlerinden çok farklı oldukları bu nedenle ayrılmaları gerektiği yazmaktadır. Dünyası yıkılan Jaggu, Hindistan’a döner ve kendine Sarfaraz’sız yeni bir hayat kurar.
Önceleri PK’nin tam bir deli olduğunu düşünen Jaggu, bir süre sonra kendini PK’nin sorduğu soruların cevaplarını ararken bulur.
Bu sırada PK, hem eşyalarını aramaya devam etmekte, hem dünyaya uyum sağlamaya çalışmakta hem de var gücüyle Tanrı’yı aramaktadır. Tanrı’yı arama yolculuğunda PK’nin yolu pek çok insanla kesişir. Karşılaştığı insanlardan bazılarına yardım edip onların sevgisini kazanan PK, bazılarına ise garip sorular sorarak onları bezdirir. Başı beladan kurtulmayan, sürekli dövülen ya da kandırılan PK sonunda hapishanede Jaggu ile karşılaşır. Jaggu PK’yi görür görmez onun çok büyük bir haber konusu olacağını anlar zira PK her haliyle bu dünyaya ait olmadığını belli etmektedir. Jaggu yeni haber kaynağının peşine düşerken PK’nin tüm hikayesini öğrenir. Önceleri PK’nin tam bir deli olduğunu düşünen Jaggu, bir süre sonra kendini PK’nin sorduğu soruların cevaplarını ararken bulur.
PK’nin sorduğu soruları ancak Tapashvi Maharaj’ın yanıtlayabileceğine inanan Jaggu onları bir araya getirir ve o an PK aylardır aradığı kolyenin Tapashvi’de olduğunu fark eder. Kolyeyi geri almanın tek yolu ise Tapashvi’nin dini kullanan bir düzenbaz olduğunu canlı yayında kanıtlamasıdır. PK, “yanlış numara” akımını başlatarak insanların bu zamana kadar sorgulamaya çekindikleri tüm inançsal yanlış ve eksiklikleri su yüzüne çıkarmaya başlar. Filmin sonunda, Tapashvi ile canlı yayında tartışmaya katılan PK, hem bir yanlış anlaşılma yüzünden ayrılmak zorunda kalan Jaggu ve Sarfaraz’ı bir araya getirir, hem insanları bir din tacirinin elinden kurtarır hem de kolyesine kavuşup gezegenine geri döner.
‘’İki Tanrı vardır bu hayatta: Birincisi insanları yaratan, ikincisi ise insanların yarattığı…’’
Filmin aşk ile başlayıp aşkla bitmesi dram ögesine de vurgu yapıldığını yani filmin sadece satirik bir film olmadığını göstermektedir. Bunun yanı sıra filmin vermeye çalıştığı mesaj sadece farklı dinlerden olan insanların aşık olmasının sakıncalı olmadığı değildir. PK, dini dogmaları, insanların yanlış bildiği gerçeklerin, din adı altında insanları sömüren, onlardan maddi kazanç sağlayan sahte din adamlarının eleştirisidir. Filmin sonunda da herhangi bir din yüceltilmemiş ya da farklı dinlerin barış içinde yaşadığı Hindistan’ın bu güzel mozaiği bozulmamıştır sadece var olan sistemin eleştirisi yapılmıştır.
PK, özellikle geri kalmış toplumlardaki en temel sorunlardan birinin üzerinde durarak izleyicilerde derin bir sorgulama hissine sebep olan bir filmdir. PK, din gibi saf ve temiz bir olgunun nasıl birey ile yaratıcı arasından çıkarılıp aracılar tarafından bir sömürü düzenine dönüştürülebildiğini; dünyayı keşfetmeye gelmiş bir uzaylının gözünden sunar. Zira toplumların farklı kültürler geliştirmesi ve sonra da kendi oluşturduğu bu farklılıklar yüzünden birbirlerini eleştirmesi ya da savaşması; insanlık ırkını bir bütün olarak gören bir uzaylı için anlaşılması zor bir durumdur. Her yerde tanrıyı arayan, el ilanları çıkaran, ondan yardım istemek için bütün farklı tapınma çeşitlerine vakıf olan ve sonunda tanrıyla iletişim bozukluğu çektiği kanısına varınca yüzyılın tespitini yapan
PK ’ye göre herkes yanlış numaradan tanrıya ulaşmaya çalışmaktadır.
Dua, ibadet, giyinme biçimleri, gruplaşan insanlar… Tüm bunlar insanı özünde Tanrıya yakınlaştırmaktan çok uzaklaştırmaktadır. Farkında olmadığımız ön yargılarımız, sorgusuz sualsiz kabul ettiğimiz dogmatik düşünceler, din kavramı, batıl dinler, dini kendi amaçları için kullanan insanlar en masumane ve ironik bakış açısıyla eleştirilmiştir PK’de. Kafasında hiçbir değer yargısı olmayan birinin din olgusunu objektif bir biçimde eleştirmesi izleyiciler için oldukça duygusal bir yüzleşme niteliğindedir. Bu özel günlerde kendi maneviyatına yolculuğa çıkmak isteyen tüm kara mizah severlere önerebileceğim bir film.
Hepinize iyi seyirler.
